Hoxe é un dia no que non paro de pensar en ti, no que todo me recorda a ti, a fai 9 anos..o teu olor, o teu pelo, a tua roupa, as tuas palabras, as tuas bromas, todo..todo...o que mais boto de menos son os teus abrazos, e creeme, si pudera traerche ainda que solo foran 5 min e falar contigo e abrazarche, fariao, porque o unico que necesito e decirche o moito que che quero e as ganas que teño de abrazarche...
Xa van 9 anos sin ti, e necesitoche...
Bótoche tantisimo de menos, Mario.
from dwarf
miércoles, 3 de agosto de 2011
martes, 2 de agosto de 2011
Ains.
Cuando se pierde a alguien a quien uno quiere, es duro; pero negando la realidad no se consigue nada, todo lo contrario. Hay que abrir los ojos a lo que hay... Cuando uno está es una situación dificil, lo primero que tienes que hacer para salir es admitirlo.
viernes, 29 de julio de 2011
martes, 19 de julio de 2011
Mi vida es cómo un mechero. Al principio saltan chispas, de las que no se puede esperar un resultado fijo. Se encenderá, se apagará? No se sabe, el tiempo dará la respuesta. Una vez que se enciende empiezas a soñar, lo ves todo al revés, confundes la realidad de tal manera, que cuando de repente se apaga, te derrumbas. Y es que en la vida no se pueden esperar momentos buenos, ni malos. La vida cambia. Un día te despiertas tocando las nubes y te acuestas tirada en el suelo con mil heridas que no tienen cura, un millón de preguntas que no tendrán respuestas y un billón de respuestas de las que nunca te has planteado la pregunta. Sólo espera, ten paciencia. Porque el tiempo te dará la respuesta. Porque el tiempo va cambiando, pero la gente también.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)